Jaar in beeld 2019

Het jaar 2019 start prachtig met een droom die werkelijkheid wordt. Mijn “eigen praktijk”. Vooraf had ik het me niet zo kunnen voorstellen. Om je werk goed te doen is het belangrijk dat je jezelf prettig voelt in je werkomgeving.

Toch duurt het nog een hele tijd vooraleer ik eraan wen om het niet “de garage” te noemen. Geregeld moet ik met de ogen knipperen om te beseffen dat dit werkelijkheid is. Waar ik voorheen soms schrik had over de eerste reactie van nieuwe klanten als ze “mijn garage” binnen liepen, ben ik nu vooral heel erg benieuwd naar hun reacties, die tot nu toe telkens zeer positief zijn.

Ik vind het prachtig hoe iedere vraag weer uniek is. Voorbeelden zijn angstproblemen, fun hebben in het sporten, middelengebruik, verbeteren van voetbalvaardigheden, leren grenzen aangeven en voor mezelf opkomen, gewichtsverlies, scheidingsproblematiek, …. Altijd gebruik ik sport als middel en soms wordt er veel gepraat en soms weinig. Vaker stoten we door het beoefenen van de sport weer tegen grenzen aan waar we het in de rustmomenten over hebben.

Het allerbelangrijkste is en blijft FUN hebben. Een brein dat plezier heeft is een brein dat leert. Door plezier en FUN te ervaren tijdens het bewegen kunnen er moeilijke aspecten van het leven aangepakt worden op een positieve manier of worden zaken die reeds goed gaan versterkt door er aandacht voor te hebben en het te benoemen.

In mei 2019 behaalde ik mijn 2de Fysical coach diploma bij de Belgische voetbalbond in Brussel. Iedere maand 10 maanden lang 1x in de maand luisteren naar de top Physical coaches in België hoe zij het Fysieke gedeelte aanpakken in de Belgische Jupiler pro league. Na iedere les kwam ik weer met een bak informatie thuis waarmee ik aan de slag kon.

In Juli krijgen we opnieuw te horen dat we nog een jaar op Niekée mogen blijven als ambulant begeleider. Ieder jaar opnieuw is het spannend als we kunnen blijven vanwege de financiering. Maar wat een geweldige werkomgeving met een sterk ondersteuningsteam. Verschillende kwaliteiten en ontzettend hecht. Met de plusklas hebben we een sociale vaardigheidstraining ontworpen vanuit mijn cursus docent weerbaarheid en agressieregulatie. Zo zie je maar dat je de verschillende aspecten die je leert ook op verschillende plekken hun nut bewijzen.

In de zomer komt de kers op de taart als het over “mijn praktijk” gaat. Het prachtige kunstwerk van Kris Dirkx op mijn muur. Wat een genie! Ik heb hem uitgelegd waarvoor ik sta en wat ik belangrijk vind, wat er in de tekening moet terugkomen. Hij kwam zelf met een aantal voorstellen. Mijn brein zei vaker: “ga ik dit wel mooi vinden/gaat dit passen”?. Maar mijn gevoel zei iedere keer: “laat Kris het nu maar doen”. Zelfs na de eerste laag graffiti had ik het nog even moeilijk. “daar gaat mijn rust”, dacht ik toe het oranje en geel de muur beheerste.

Stap voor stap kwam de tekening tot leven en alles wat ik wilde terugzien ontstond. Energie en rust tegelijk! Het gevoel toen het af was, was onbeschrijfelijk.
Ik sta nu nog geregeld vol bewondering te kijken naar het kunstwerk. Mooier had ik het niet kunnen dromen.

In september moest ik afscheid nemen van mijn eerste voetbalklant Dani de Lange. Na meer dan een jaar intensief samenwerken kreeg ik deze recensie…. kippenvel.

Hoe weet je of een coachings traject geslaagd is?

Twee jaar geleden werd mijn zoontje gescout door een betaald voetbal organisatie. Als voetbal idolate vader is dit natuurlijk een droom die uitkomt, “mijn zoontje gescout!!!” Gedachten van mijn zoontje in de Champions league finale van 2028 schieten door mijn gedachte.
We kregen bericht dat Dani (zo heet mijn zoontje) een stage mocht gaan volgen bij de voetbal club en zo geschiedde. Na deze stage was er twijfel bij de club of ze verder wilde gaan met Dani. Verder gaan of afwijzen en een jaartje monitoren waren de opties. Tot grote teleurstelling van Dani en wij als ouders werd hij afgewezen en kregen wij als argument dat hij nog een stuk techniek miste. Hun advies was dat Dani op techniek training moest gaan en vervolgens zouden ze hem dan na een 6 tot 12 maanden opnieuw oproepen voor een stage want “hij had wel potentie” was het verhaal. Na wat onderzoek gedaan te hebben naar voetbal scholen kwamen we al snel tot de conclusie dat deze niet naast de deur lagen en vervolgens ook nog op vreemde tijdstippen deze training deden aanbieden. Maar goed met de beelden van de Champions league finale 2028 nog in gedachte besloot ik toch maar om eens een mailtje te sturen naar de betreffende voetbal school. Een week ging voorbij en nog steeds had ik geen reactie terug van de voetbalschool en geduldig als ik ben begon ik mij hier behoorlijk over te storen.

Daar ik een eigen onderneming heb kom ik op veel verschillende plaatsen en ken ik veel mensen, zo ook Kevin Princen. Kevin is een zeer gewaardeerde netwerk partner van mij en een nog grotere voetbal gek dan dat ik zelf ben. Vol frustratie vertelde ik Kevin het verhaal van mijn zoontje en over het feit dat ik nog steeds geen reactie van die voetbal school had gekregen waarop Kevin meteen reageerde met “ Ik kan Dani ook techniek training geven” tevens gaf hij aan dit heel graag te willen doen en dat het hem ook een mooie uitdaging leek. Natuurlijk was ik op de hoogte van zijn training capaciteiten op het gebied van voetbal echter had ik zelf deze link naar mijn zoontje nog niet gelegd. Zijn enthousiasme en passie waren voor mij meteen de reden om hiermee akkoord te gaan. Kevin was net begonnen met zijn eigen bedrijf “Princen Coaching” dus de timing was voor beide ideaal. Na een kennismaking met Dani zorgde de open en vriendelijke houding van Kevin ervoor dat mijn ietwat verlegen zoontje meteen enthousiast was. Vanaf het begin waren de trainingen op alle gebieden zeer professioneel van de materialen tot de fysieke trainingen maar wat vooral belangrijk is was de manier waarop Kevin keek naar onze zoon. Hij voelde Dani prima aan en paste de trainingen hier ook op aan. Na een tijdje kroop Dani uit zijn schulp en nam hij Kevin steeds meer in vertrouwen waardoor Kevin kon inspelen op een stukje advies, weerbaarheid en vertrouwen. Voetbal was nog steeds de insteek maar wij als ouders zagen onze zoon groeien op meerdere vlakken. Dani begon meer te praten als hem iets dwars zat, hij kreeg meer zelfvertrouwen en op voetbal technisch gebied maakte hij enorme stappen. Helaas hebben wij niets meer vernomen van de betaald voetbal organisatie die onze zoon nogmaals op stage zou laten komen maar inmiddels maakt ons dit niets meer uit. We zien een vrolijke jongen die een flinke dosis meer zelfvertrouwen heeft en ook nog eens behoorlijk goed kan voetballen. Hij is gelukkig en zit lekker in zijn vel en dat is voor ons veel en veel meer waard dan voetbal. Vandaag zag ik weer even die onzekere jongen terug hij was al twee dagen zenuwachtig en stond vanmorgen met tranen in zijn ogen. De reden was ons bekend want vandaag zou zijn laatste training met Kevin zijn. Dani gaat na de zomervakantie naar de middelbare school en gaat het erg druk krijgen met huiswerk en met voetbal waardoor de extra trainingen met Kevin komen te vervallen. Die tranen in de ogen van mijn zoon zeiden meer dan 1000 woorden. Kevin was in zijn ogen niet zijn trainer meer maar zijn vriend en dat is in  mijn ogen het hoogst haalbare wat je als trainer kunt bereiken. Zowel Dani als Kevin hadden voor elkaar een afscheid cadeau en toen Kevin voor de laatste keer de deur uitliep vloeide de tranen bij Dani rijkelijk.

Kevin bedankt voor het trainen van onze zoon! je hebt hem veel bijgebracht op het gebied van voetbal en dat zal hem verder brengen in zijn favoriete hobby maar onze grootste dank zit in het stukje zelfvertrouwen en vriendschap wat je Dani gebracht hebt!

Terug komend op mijn openingsvraag “wanneer is een coachingstraject geslaagd?”  Het motto van Princen Coaching is Sport Groei en overwin en op al deze vlakken kunnen wij hardop zeggen “MISSIE GESLAAGD”

Kevin bedankt namens ons en Dani!

Ondanks 3 voetbal diploma’s en 2 fysical diploma’s bij de Belgische voetbalbond mis ik nog iets bij mezelf om me ook te profileren als personal trainer. Ik heb geen sportopleiding en geen medische opleiding. Op voetbalgebied heb ik het gevoel dat ik er sta. Maar op medisch en lichamelijk gebied mis ik, vergeleken met de kennis die ik heb over het menselijk brein/gedrag/mentale handelen nog kennis en vaardigheden om me met veel vertrouwen te profileren. In deze zoektocht kom ik terecht bij Johan Gerets, waarmee ik in de jeugdjaren nog gevoetbald heb bij de Maaslandse prospectie. Hij is ondertussen performance coach bij de rode duivels en heeft een training ontwikkeld in samenwerking met sportclub het eilandje. In november nam ik deel aan een weekend opleiding en in december en januari vervolmaak ik mijn stage (30 uren) bij move to cure.